Κορυφαίοι Χρήστες

Wavefrontier Toroidal 90 - 16 δορυφόροι στο πιάτο σας! Εάν η διαδικασία εγκατάστασης κινητού κατόπτρου με actuator, positioner, ισχυρή βάση σας φαίνεται μπελά και εάν ήσαστε οπαδός του ταχύτατου zapping, τότε πιθανόν η λύση του Toroidal 90 να σας ενδιαφέρει πολύ! Όσο και εάν ακούγεται περίεργο, με ένα κάτοπτρο μπορείτε να κάνετε λήψη 16 δορυφόρων, χωρίς αυτό να είναι κινητό. Πως; Με μια κεραία πολλαπλής δέσμης (multi-beam), η οποία διαχειρίζεται σήματα από πολλούς δορυφόρους. H τεχνολογία λήψης Διαθέτοντας έναν ανακλαστήρα και έναν υπο-ανακλαστήρα (sub-reflector), η δορυφορική κεραία Toroidal 90 ανακλά τα σήματα δύο φορές, δημιουργώντας αντί για ένα σημείο εστίασης, μία γραμμή εστίασης, η οποία επιτρέπει τη μέγιστη κατανομή σημάτων σε πολλαπλά LNBs. Η κλασική θεωρία της διπλής ανάκλασης, παρουσιάστηκε από τον N. Cassegrain και χρησιμοποιεί ένα υπο-ανακλαστήρα σχήματος υπερβολής, που συγκεντρώνει την πρωταρχική εστίαση από το βασικό παραβολικό ανακλαστήρα (κάτοπτρο). Παραλλαγή αυτής της θεωρίας είναι ο Γρηγοριανός (Gregorian) ανακλαστήρας, που χρησιμοποιεί ελλειψοειδή υπο-ανακλαστήρα. Η κεραία διπλής ανάκλασης TOROIDAL μοιάζει με το Γρηγοριανό ανακλαστήρα σαν σχήμα, οι βασικές όμως εξισώσεις διαφέρουν. Η βασικότερη διαφορά είναι ότι δεν υπάρχει παραβολική επιφάνεια. Το σύστημα έχει κυρτό-κοίλο υπο-ανακλαστήρα. Ο υπο-ανακλαστήρας είναι κυρτός στη μία του επιφάνεια και κοίλος στις ορθογώνιες επιφάνειες (σαν σαμάρι). Το πραγματικό σχήμα του, καθορίζεται με βάση μαθηματικές εξισώσεις, οι οποίες σαν στόχο έχουν να δημιουργήσουν μια επιφάνεια, που θα εστιάζει μέγιστη, αλλά και ισόποση κατανομή σήματος, σε πολλαπλά σημεία. Ναι! Δεν είναι κινητό Το βασικό κάτοπτρο της Toroidal 90 έχει διαστάσεις 96,5x108,6cm, ενώ ο υπο-ανακλαστήρας 36,1x83,6cm. Η κεραία μπορεί άνετα να αντικαταστήσει ένα πιάτο 90cm, σε οποιαδήποτε θέση, αφού σε αζιμούθιο 0o, στο κεντρικό δηλαδή LNB, έχει απολαβή (gain) 40,1dB, ενώ σε αζιμούθιο 20o, στο πλέον απομακρυσμένο δηλαδή LNB, έχει απολαβή 39,2dB, μετρημένη στη συχνότητα 12,5GHz. Το κάτοπτρο είναι ικανό να διαχωρίσει σήματα από πολύ κοντινούς δορυφόρους, αφού η ελάχιστη προτεινόμενη απόσταση μεταξύ δύο δορυφόρων είναι οι 3o. Η ανακλαστική επιφάνεια της κεραίας είναι προσεκτικά επεξεργασμένη, γαλαβανιζέ, με επίστρωση πολυεστέρα και το βάρος της διόλου ευκαταφρόνητο. Σίγουρα τα 14,1kgr της, θα χρειαστούν μια καλή στήριξη. Για να αξιοποιήσουμε πλήρως το χώρο και των 16 δορυφόρων, είναι προτιμότερο να χρησιμοποιήσουμε μικρά LNBs, σχήματος L (L-shape). Στην πραγματικότητα, μόνο με μικρού μεγέθους LNB μπορεί να επιτευχθεί το «απόλυτο» των 16 δορυφόρων, σε απόσταση 3o μεταξύ τους. Στην πράξη Τα αποτελέσματα που πετυχαίνει η Toroidal 90, με βάση τη θεωρία της διπλής ανάκλασης, αλλά και τον επιτυχημένο σχεδιασμό της, είναι πραγματικά εντυπωσιακά. Κατανέμει το μέγιστο σήμα σε 16 LNBs, σε δορυφορικό τόξο 40ο (και 60ο σε αζιμούθιο). Κοινώς, κάθε ένα από τα 16 LNBs, που μπορεί να δεχθεί, δεν θεωρείται παράκεντρο, όπως συμβαίνει στα κοινά πιάτα του εμπορίου, αλλά απόλυτα κεντραρισμένο. Με αυτό τον τρόπο, από κάθε δορυφόρο, το LNB λαμβάνει το μέγιστο δυνατό σήμα. Αν τώρα, σε όλα αυτά, συνυπολογίσουμε ότι η απόδοση της Toroidal 90, είναι ανάλογη με αυτή ενός offset πιάτου 90cm, αντιλαμβανόμαστε ότι κάθε LNB που τοποθετούμε, ισοδυναμεί σε επίπεδο λήψης με ένα κάτοπτρο, με κεντραρισμένο LNB. Πλεονεκτήματα βέβαια για την Toroidal 90 απορρέουν και από τη σύγκρισή της με κινητά πιάτα. Το πρώτο πλεονέκτημα, είναι φυσικά η αμεσότητα πρόσβασης σε οποιονδήποτε δορυφόρο, χωρίς να περιμένουμε το μοτέρ να γυρίσει το πιάτο. Το δεύτερο πλεονέκτημα, εντοπίζεται στη σταθερότητα του συστήματος, αφού δεν κινδυνεύει από απώλεια του τόξου κάλυψης, πράγμα που αποτελεί συνήθη ασθένεια των κινητών. Με σύμμαχο το πρωτόκολλο DiSEqC Μπορούμε να συνδέσουμε μέχρι 16 LNBs στην TOROIDAL 90. Ανά τέσσερα, τα LNBs οδηγούνται σε τέσσερα τετραπλά DiSEqC 1.1 switch και οι τέσσερις έξοδοι των τεσσάρων switch, σε ένα άλλο τετραπλό DiSEqC 1.1, του οποίου η έξοδος οδηγείται στο δέκτη. Εδώ χρειάζεται προσοχή, γιατί ο δέκτης πρέπει να υποστηρίζει το πρωτόκολλο DiSEqC 1.1. Ενδιαφέρουσα είναι επίσης και η συνδεσμολογία τεσσάρων quarto LNBs, των οποίων οι έξοδοι οδηγούνται σε ένα δεκαεξαπλό DiSEqC 1.0 switch, που προτείνεται για κεντρικές εγκαταστάσεις με πολυδιακόπτες. Με αυτόν τον τρόπο, μπορούμε να έχουμε 4 δορυφόρους ανά πιάτο, σε 16 ή ακόμη και σε 32 τηλεθεατές. Μια άλλη ενδιαφέρουσα εφαρμογή είναι η χρήση του με 8 Quad LNBs και ένα διακόπτη 0/12V. Σε αυτή την περίπτωση, πάνω στο πιάτο τοποθετούνται δύο τετραπλοί διακόπτες DiSEqC 1.0 και ένας διακόπτης 0/12V. Έτσι, τέσσερις ανεξάρτητοι χρήστες μπορούν να παρακολουθούν από 8 δορυφόρους. Φυσικά, εάν οι απαιτήσεις σας είναι υψηλές και κάτι σας "λείπει" από την εγκατάσταση του Toroidal 90 μπορείτε να το αναπληρώσετε πιθανός με συμπληρωματικές κεραίες και με τις κατάλληλες προσθήκες στη συνδεσμολογία της εγκατάστασής σας. Όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά! Πηγη: digitaltvinfo.gr

Να χαιρομαστε τα παιδια μας Γιαννακη

Συνεχίζει την επιτυχημένη τροχιοδρόμησή του ο δορυφόρος HELLAS SAT 4 Συνεχίζει την πορεία του μέχρι τη θέση του στις 39 μοίρες ανατολικά, ακριβώς πάνω από τον Ισημερινό, ο δορυφόρος HELLAS SAT 4. Μετά την επιτυχημένη χρήση της τεχνολογικής καινοτομίας των ηλιοσυλλεκτών νέας γενιάς (σ.σ Flexible Solar Array) που προσομοιάζουν με ηλιακά "πανιά", λίγη ώρα μετά την εκτόξευση, ο δορυφόρος έθεσε πλέον σε λειτουργία ένα ακόμη σύστημα με τεχνολογία αιχμής,αυτό της ηλεκτρικής προώθησης. «Ο συγκεκριμένος δορυφόρος έχει πάρα πολλές καινοτομίες, μια από τις οποίες είναι αυτή η χημική, "τεχνική" προώθηση.Οι συγκεκριμένοι ειδικοί προωθητήρες λειτουργούν με ιονισμό του ευγενούς αερίου Ξένον (Xe) για μεγάλα χρονικά διαστήματα» εξήγησε μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό του ΑΠΕ- ΜΠΕ, "Πρακτορείο 104,9 FM", ο ανώτερος εκτελεστικός διευθυντής (CEO) της HELLAS SAT, Χριστόδουλος Πρωτοπαπάς. Μέχρι σήμερα δε, έχουν ολοκληρωθεί -όπως έχει ανακοινώσει η τεχνική ομάδα της HELLAS SAT- επτά διαδοχικές παρατεταμένες ηλεκτρικές ωθήσεις του δορυφόρου, κατά τη διάρκεια των οποίων δεν χρησιμοποιείται μια μηχανή υγρού καυσίμου, αλλά "φορτίζονται σωματίδια του ευγενούς αερίου Ξένον και έλκονται από ένα άλλο ηλεκτρόδιο με την αντίθετη φόρτιση οπότε και αυξάνεται τρομακτικά η ταχύτητα τους", όπως εξήγησε ο κ. Πρωτοπαπάς. Μια διαδικασία που τόνισε πως δίνει "τεράστια ώθηση στα εν λόγω σωματίδια Xe", ώστε να μην είναι απαραίτητη η χρήση πιο "συμβατικής" προώθησης στη συνέχεια της πορείας του HELLAS SAT 4 μέχρι την τελική του θέση. Οι σημαντικοί σταθμοί από τις 7 Φεβρουαρίου Ο HELLAS SAT 4, μετά τη λήψη τηλεμετρίας από τον πρώτο επίγειο σταθμό εδάφους και την ανάπτυξη των ηλιοσυλλεκτών, που είχε πραγματοποιήθηκε στις 01:38 της 7ης Φεβρουαρίου από το Κέντρο Ελέγχου της Lockheed Martin στο Ντένβερ με τη συμμετοχή και μηχανικών της HELLAS SAT, είχε ήδη από τη συγκεκριμένη ημέρα πετύχει την πρώτη επιτυχημένη καύση της βασικής μηχανής υγρού καυσίμου (Liquid Apogee Engine) κατά το τρίτο πέρασμα του δορυφόρου από το απόγειο. Οι διαδικασίες προχώρησαν με επιτυχία μέχρι και το προαναφερθέν σημαντικότατο σημείο, την έναρξη της λειτουργίας δηλαδή του επαναστατικού "ηλεκτρικού" κινητήρα του, κάτι που μάλιστα έγινε πρώτη φορά στην ιστορία του τύπου του συγκεκριμένου μοντέλου, του "Lockheed Martin LM2100TR". Νωρίτερα δε είχε λάβει χώρα η επιτυχημένη εκτόξευση του HELLAS SAT 4, την οποία μετέδωσε σε αποκλειστικότητα για την Ελλάδα το ΑΠΕ- ΜΠΕ, εκτόξευση που έγινε σύμφωνα με τον αρχικό προγραμματισμό στις 5 Φεβρουαρίου και ώρα Ελλάδος 23:01 από το Ευρωπαϊκό Κοσμοδρόμιο στο Κουρού της Γαλλικής Γουιάνας, με τον πύραυλο- φορέα να παραδίδει στις 23:28 το δορυφόρο στη μεταβατική τροχιά μεταφοράς. Ήταν η πτήση VA247, που πραγματοποίησε ο μεγαλύτερος εκτοξευτήρας της Ευρώπης, ο Ariane 5, των 780 τόνων. Μετά την εκτόξευση και μέσα στις επόμενες ώρες ο HELLAS SAT 4 είχε βρεθεί σε για κεκλιμένη ελλειπτική τροχιά με περίγειο 250 χλμ, απόγειο 35.786 χλμ, κλίση 3 μοιρών, εκκεντρότητα 73% και περίοδο περιστροφής 10 ώρες και 30 δευτερόλεπτα. Πριν δε από την ενεργοποίηση του ηλεκτρικού συστήματος προώθησης και συγκεκριμένα στις 11:37 το πρωί της 14ης Φεβρουαρίου είχε πραγματοποιήθηκε η τελευταία προώθηση χημικής καύσης, αλλάζοντας το περίγειο της τροχιάς σε 12.940 χλμ, το απόγειο σε 25.700 χλμ, την κλίση σε 1.2 μοίρες, την εκκεντρότητα σε 37% και την περίοδο περιστροφής σε 14 ώρες και 30 λεπτά. Μετά δε την ολοκλήρωση της χημικής προώθησης και στις 16 Φεβρουαρίου 2019 και ώρα 18:00 είχε ξεκινήσει δεύτερη φάση ανύψωσης του δορυφόρου στη γεωστατική τροχιά. Μέχρι σήμερα έχουν ολοκληρωθεί επτά διαδοχικές παρατεταμένες ηλεκτρικές ωθήσεις του δορυφόρου. "Οι χημικοί (σ.σ. μόνο με κινητήρα χημικό) δορυφόροι χρειάζονταν περίπου δέκα ημέρες για να φτάσουν στη γεωστατική τροχιά, οι ηλεκτρικοί δορυφόροι χρειάζονται για το στάδιο αυτό 100 ημέρες" εξήγησε ο CEO της HELLAS SAT 4 που τόνισε πως οι νέες τεχνολογίες και τεχνικές διαδικασίες που χρησιμοποιούνται πριν από την εμπορική λειτουργία του νέου δορυφόρου είναι τα εργαλεία για να επιτευχθεί ο τελικός στόχος που είναι ο HELLAS SAT 4 να βρεθεί σε γεωστατική τροχιά και να παραμείνει εκεί όχι για 15 αλλά για 23 έτη. Ο κ. Πρωτοπαππάς εκτίμησε δε, μιλώντας στο ραδιόφωνο του ΑΠΕ- ΜΠΕ, πως η άφιξη του δορυφόρου στη γεωστατική τροχιακή θέση της Ελλάδος και της Κύπρου μπορεί ενδεχομένως να γίνει και νωρίτερα από το τέλος του Μαΐου, που αποτελεί τον αρχικό στόχο. Ο ανώτερος εκτελεστικός διευθυντής της HELLAS SAT επιβεβαίωσε τις ανακοινώσεις της εταιρίας και το ότι σήμερα ο δορυφόρος βρίσκεται σε τροχιά με περίγειο 13.770 χλμ, απόγειο 35.470 χλμ, κλίση 1,16 μοίρες, εκκεντρότητα 35% και περίοδο περιστροφής 15 ώρες με τα μεγέθη φυσικά να μεταβάλλονται και βελτιώνονται καθημερινά "με τη συνεχή λειτουργία των ηλεκτρικών προωθητήρων αερίου Ξένου (Xe)". Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ, cnn.gr

Νέο MIS-ku στον δορυφόρο

Μερικες φωτο με Wavefrontier Toroidal 90